Wygląda na to, że wybory prezydenckie we Francji zostały rozstrzygnięte. Wygra Macron - zwolennik obecnego kursu Europy, forsowanego przez Brukselę. Niezależnie od wyników wyborów w Niemczech, trend ten będzie kontynuowany, lub nawet wzmocniony, gdyby zwyciężył Schulz. Abstrahując od konsekwencji wewnętrznych w Niemczech i Francji, dla Europy wróży to źle. Bardzo źle.
Brexit jako sygnał ostrzegawczy zostanie przykryty zwycięstwami kandydatów deklarujących kontynuację. Oznaczać to będzie piętrzenie się problemów, tworzonych głównie na skutek samobójczej, dotychczasowej polityki EU. Przypomnijmy kilka zasadniczych problemów : kryzys strefy Euro, marazm gospodarczy i olbrzymie bezrobocie na południu Europy. Kryzys imigracyjny z wszystkimi jego konsekwencjami. Brak jakiejkolwiek koherentnej polityki zagranicznej EU, od Bliskiego Wschodu po Rosję. Dalsze podcinanie kulturowego i cywilizacyjnego pnia Europy. Innymi słowy, kontynentalny dryf Europy ku przepaści. Nie oznacza to wcale, że cieszyłbym się ze zwycięstwa Le Pen. Zupełnie nie. Ale zwycięstwo Macron też mnie nie będzie radować. Pociągnie za sobą wspomniane konsekwencje. Kontynuację zgubnej polityki z przeświadczeniem, że otrzymała ona nowy, legitymizujący ją mandat. Tak to będzie rozumiane i propagowane przez Brukselę.
Czyli, za kilka lat problemy EU i wielu krajów członkowskich, takich jak Francja czy Włochy ( by wspomnieć najważniejsze) będą jedynie nabrzmiewać. To będzie musiało oznaczać wzrost popularności ruchów skrajnych. Czeka nas więc ( jak dożyjemy) era politycznych i społecznych konfliktów o nieprzewidywalnych skutkach.
Cóż nam wypada czynić w tej sytuacji? Odpowiem tak; gdybym dziś był dwudziestolatkiem zabrałbym się do budowy Ruchu Odrodzenia Europy. Jego celem byłaby obrona EU przed upadkiem. Jej głęboka reforma. A także kulturowa i cywilizacyjna rekonkwista. Odbudowa chrześcijańskiej wspólnoty europejskiej, gdyż żadnej innej na naszym kontynencie zbudować się nie da. Amen.
